Εκπαιδευτική επίσκεψη της Α΄ τάξης στο Κτήμα Μπαϊρι.

Τα παιδιά της Α΄ τάξης, τα τμήματα Α1΄ και Α2΄, πήγανε την πρώτη τους εκπαιδευτική εκδρομή, με τις δασκάλες τους, την κ. Χριστίνα Γυμνοπούλου και την κ. Φανή Ιακωβίδου. Επισκέφτηκαν  το Κτήμα Μπαϊρι στην Αξιούπολη. Είπαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για το πώς πέρασαν. Επειδή όμως ως ¨πρωτάκια¨... δεν ξέρουν ακόμη να γράφουν, πήγαμε με μαγνητοφωνάκι μας και τους πήραμε συνεντεύξεις. Στην αρχή ήταν ντροπαλοί αλλά στη συνέχεια μας είπαν αρκετά για το πώς πέρασαν...

Αγγελική Μ., Θεοδοσία Γ./ Στ1΄

Εκεί πέρα που πήγαμε μας έδωσαν στο τέλος να φάμε μέλι και ψωμί και πιο πριν πήγαμε σε ένα δρόμο με μια γέφυρα και είχε πολλά δέντρα και είχε σκοτάδι. Είδαμε ένα καταρράκτη και μετά περπατούσαμε και βγήκαμε στην παιδική χαρά. Εκεί που πήγαμε στην παιδική χαρά, σε έναν δρόμο όταν πήγαινες έβλεπες πολλά ζώα και άλογα και σκυλάκια και κότες και γουρούνια. Εμένα μου άρεσε το άλογο, επειδή το ταΐζαμε και ήταν καλά, δεν ήταν άγρια. Στην εκδρομή είδαμε τα βαρέλια που μέσα έχουν το κρασί. Ήταν πολλά. Πήγαμε να μας δείξουν πώς φτιάχνουν το κρασί. Πήγαμε με λεωφορείο και ήταν μακριά. Είδαμε τα παιδιά να πατούν τα σταφύλια με τα χέρια. Βγάλανε μούστο. 

Αναστασία Μ. 

Η εκδρομή μου άρεσε πολύ. Ήταν ωραία που μας έδειξαν τον τρύγο. Είδαμε τρία είδη σταφυλιών. Ένα είδος το τρώμε, ένα που φτιάχνουμε κρασί και τα Φραγκοστάφυλα. Είδαμε διάφορα ζώα. Πέντε άλογα, δύο κατσίκες και ένα μεγάλο άλογο καφετί. Μας έδειξαν πώς κουβαλούσαν τα παλιά τα χρόνια τα σταφύλια. Μου άρεσε όταν φεύγαμε που φάγαμε ψωμί με μέλι. 

Δημήτρης  Κ.

Πήγαμε στο κτήμα Μπαϊρι. Μου άρεσε που ήμασταν στο λεωφορείο. Μας έδειξε ο κύριος που το είχε πώς φτιάχνετε το κρασί. Δύο παιδάκια μπήκαν και πατούσαν με τα χέρια τους τα σταφύλια και πήγαμε μέσα εκεί για να δούμε τα βαρέλια, το κρασί, να δούμε μέχρι που είναι. Οι μύκητες πίνουν τη ζάχαρη και την κάνουν οινόπνευμα. Περπατήσαμε σε γέφυρα που ήταν με σχοινιά και είχε ένα μικρό ποταμάκι, με κούτσουρα που ήταν φτιαγμένη. Προχωρήσαμε στην παιδική χαρά και ταΐσαμε τα άλογα και είδαμε γουρούνια και σκυλάκια και κότες. Μου άρεσε το άλογο επειδή το ταΐσαμε χορταράκια. Τα σκυλάκια κοιμόντουσαν όταν τα είδαμε και οι κότες έτρωγαν κάτι. Εκεί είχε κούνιες, τραμπάλες, παγκάκια. Είχε γήπεδο, παίξαμε μπάλα και πολλά παιδάκια χτυπιόντουσαν. Αργήσαμε πόση ώρα μέχρι να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε στο ποδόσφαιρο και ο κύριος μας είπε όποιος κρεμαστεί στα σίδερα θα μας πάρει την μπάλα. Και είδε έναν στα σίδερα και μας την πήρε για λίγο και μετά μας την έδωσε ξανά και μας προειδοποίησε. Εκεί πέρα είχε και ένα πράγμα, που δεν ξέρω πώς το λένε, και σκαρφαλώνεις και είχε ξύλα. 

Χρήστος Α.

Πήγαμε στην Αξιούπολη με λεωφορείο. Ήταν αρκετά μακριά. Είδαμε πολλά πράγματα. Πώς φτιάχνουν το κρασί. Είδαμε ζώα, άλογα, γουρούνια. Τα άλογα μου άρεσαν γιατί καμιά φορά κάνουν και βόλτες. 

Δέσποινα Γ. 

Είδαμε το δάσος. Περπατήσαμε, είδαμε άλογα, γουρούνια, κατσίκες και μετά είδαμε πώς έφτιαχναν το κρασί. Πώς πατάνε τα σταφύλια σε κάτι μεγάλα βαρέλια. Βλέπουν πόσο είναι το κρασί και μετά το φτιάχνουν. Τα σταφύλια έχουν κάτι μικρά μαϊμουνάκια που τα λένε μύκητες και μετά το κάνουν οινόπνευμα και φτιάχνουν το κρασί. 

Αβραάμ Χ.

Πήγαμε στην Αξιούπολη. Είδα άλογα, είδα σκυλάκια, κατσίκες και πώς κάνουν το κρασί. Βγαίνει από τα σταφύλια. Είδαμε και αμπέλια. 

Δημήτρης Ι.

Είδα ένα πάρκο, είδα σκυλάκια,είδαμε αλογάκια, είδαμε πώς κάνουν το σταφύλι και πώς τα πατάνε. Είδαμε και κότες, είδαμε και το δάσος. Μου άρεσε πιο πολύ το πάρκο και το άλογο, γιατί τα άλογα τα αγαπάω. 

Χριστίνα Π.

28η Οκτωβρίου 1940.

Στις 28 Οκτωβρίου γιορτάζουμε το "ΟΧΙ" που είπαν οι Έλληνες στους Ιταλούς που θέλησαν να κατακτήσουν την πατρίδα μας.

Ήταν το 1940 και ήδη είχε ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (1939). Η Ελλάδα κρατούσε ουδέτερη στάση. Όχι όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η γειτονική μας Ιταλία βυθίζει στις 15 Αυγούστου 1940 στο λιμάνι της Τήνου το καταδρομικό ¨Έλλη¨. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 οι Ιταλοί στέλνουν ένα τελεσίγραφο με το οποίο ζητούν ο Ιταλικός στρατός να μπει στην Ελλάδα και να καταλάβει εδάφη της. Η ελληνική κυβέρνηση δε δέχεται την πρόταση αυτή και απαντάει με το "ΟΧΙ". 

Έτσι η χώρα μας μπήκε στον πόλεμο . Στα βουνά της Αλβανίας ο ελληνικός στρατός κατάφερε να νικήσει τον πολύ δυνατότερο του ιταλικό στρατό και να τον καταδιώξει . Έτσι οι Ιταλοί αναγκάζονται να ζητήσουν την βοήθεια των συμμάχων τους Γερμανών.

Ιωάννα Κ., Παναγιώτης Αρ./Στ1΄.

Οι εύζωνες.

Οι Εύζωνες (¨ευ¨+¨ζώνες¨ = οι καλά ζωσμένοι) είναι στρατιώτες του ελληνικού στρατού  γνωστοί ως τσολιάδες. Αποτελούν σύμβολα γενναιότητας για τον ελληνικό λαό.

Το σώμα των Ευζώνων ιδρύθηκε το 1867 και είχε ως αποστολή τη φύλαξη των συνόρων. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Επίσης πολέμησαν το 1940 κατά των Ιταλών.

Σήμερα ονομάζονται ''Προεδρική Φρουρά", ονομασία που πήραν το 1974. Φυλάνε το  Μνημείο του ¨Άγνωστου Στρατιώτη¨ (Βουλή των Ελλήνων) και το Προεδρικό Μέγαρο. Συμμετέχουν στις παρελάσεις καθώς και στη συνοδεία του Αγίου Φωτός.

Ξέρεις ότι...

Η φουστανέλα έχει 400 δίπλες;

Το ¨φάριο¨, το κόκκινο καπέλο του εύζωνα,  είναι κατασκευασμένο από τσόχα και η μαύρη φούντα από μετάξι;

Το λευκό  πουκάμισο  του τσολιά συμβολίζει την αγνότητα των εθνικών αγώνων;

Η  ¨φέρμελη¨ είναι το γιλέκο του εύζωνα;

Οι κάλτσες είναι κατασκευασμένες από μαλλί και στηρίζονται με μια δερμάτινη ζώνη που λέγεται "ανάσπαστος";

Οι μαύροι καλτσοδέτες είναι κατασκευασμένες από μετάξι;

Τα τσαρούχια ζυγίζουν τρία κιλά το καθένα; 

Κάθε τσαρούχι στη σόλα του έχει 60  καρφιά;

Κώστας Κ., Αλέξανδρος Απ./Στ1΄.

Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περίπου το 280-284  μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και είναι ένας από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Επίσης είναι ο προστάτης  της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης.

Ο Άγιος Δημήτριος καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Σε ηλικία 22 ετών κατάφερε να φτάσει σε μεγάλο βαθμό αξιωματικού στο Ρωμαϊκό στρατό. Το 303 που αυτοκράτορας που τότε ήταν ο Διοκλητιανός. Τον φυλάκισαν γιατί έγινε Χριστιανός και δίδασκε σε παιδιά το Χριστιανισμό.

Σύμφωνα με τη παράδοση ο Άγιος ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα μέσα στην φυλακή για να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο. Όταν νίκησε ο Νέστορας  ο Αυτοκράτορας εξοργίστηκε και τον αποκεφάλισε, ενώ ο Άγιος Δημήτριος δολοφονήθηκε με λοχισμό στα πλευρά.

Στη συνέχεια οι Χριστιανοί πήραν το σώμα του Αγίου και το έθαψαν κρυφά. Από τον τάφο του άρχισε να αναβλύζει μύρο και έτσι ονομάστηκε Μυροβλύτης. Στις εικόνες και στην Αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος απεικονίζεται  πάνω σε κόκκινο (ή καφέ) άλογο να σκοτώνει τον Λυαίο.

Στον τάφο του χτίστηκε ένας μεγάλος ναός για εκείνον. Η μνήμη του τιμάται στις 26 Οκτωβρίου.

Δέσποινα Κ., Αγγελική Γ./ Στ1΄                         

                                                                                                                          

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26 Οκτωβρίου 1912).

Ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος ξεκίνησε το 1912. Σε αυτόν πήραν μέρος από τη μία πλευρά οι Οθωμανοί Τούρκοι και από την άλλη η συμμαχία Ελλάδος, Βουλγαρίας, Σερβίας και Μαυροβουνίου. Αρχηγός του ελληνικού στρατού, ήταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος και πρωθυπουργός της χώρας ο Ελευθέριος Βενιζέλος. 

Πολύ γρήγορα ο ελληνικός στρατός ξεκινώντας από τη Λάρισα κατάφερε να απελευθερώσει πολλές περιοχές όπως η Ελασσόνα, η Κατερίνη, η Βέροια και η Νάουσα. Τότε ο Κωνσταντίνος αποφασίζει να προχωρήσει ο στρατός προς το Βορρά, ενώ αντίθετη άποψη είχε  ο Ελευθέριος Βενιζέλος που επιθυμούσε να κατευθυνθεί προς την Ανατολή. Την ίδια στιγμή οι Βούλγαροι είχαν ήδη καταλάβει και τις Σέρρες. Επικρατεί η άποψη του Βενιζέλου και ο στρατός κατευθύνεται προς την Θεσσαλονίκη. 

Ο Ελληνικός Στρατός φτάνει στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης στις 25 Οκτωβρίου χωρίς να συναντήσει τούρκικη αντίσταση. Σε αυτό συνέβαλε και η βύθιση του τούρκικου θωρηκτού ¨Φετχί Μπουλέντ¨, από τον πλοίαρχο Νικόλαο Βότση  στις 18 Οκτωβρίου. Το θωρηκτό είχε ως αποστολή να προστατεύει τη Θεσσαλονίκη από στεριά και θάλασσα με τις μεγάλες βεληνεκούς πυροβολαρχίες του.

Ελληνικές ομάδες μπαίνουν στο Χαρμάνκιοϊ (Κορδελιό) και καταλαμβάνουν τα υψώματα του Ευόσμου. Οι Τούρκοι με αρχηγό το Ταξιν Πασά διαπραγματεύονται την παράδοση της πόλης υπό όρους στην περιοχή Τοψιού ( νυν Γέφυρα ).

Οι όροι των Τούρκων απορρίπτονται από τον Κωνσταντίνο, που έχει ως συνέπεια να καθυστερεί η παράδοση της πόλης. Οι Βούλγαροι φθάνουν έξω από τη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου στην περιοχή του σημερινού Τιτάν. Το αδιέξοδο αυτό λύνει ο Ελευθέριος Βενιζέλος που διατάζει τον διάδοχο να πάρει με κάθε τρόπο την πόλη πριν από τους Βούλγαρους, καθιστώντας τον προσωπικό  υπεύθυνο εάν η πόλη χαθεί. Έτσι, η διαπραγμάτευση ολοκληρώνεται και η Θεσσαλονίκη παραδίνεται στα χέρια των Ελλήνων τη νύχτα της 26ης προς 27ης Οκτωβρίου, με την υπογραφή του πρωτοκόλλου παράδοσης. 

Το πρωτόκολλο προέβλεπε την παράδοση 25.000 Τούρκων στρατιωτών και 1.000 αξιωματικών. Ο ελληνικός στρατός έπαιρνε από τους Τούρκους τον ελαφρύ τους οπλισμό ( 70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τουφέκια και πυρομαχικά ). Ο Κωνσταντίνος μπαίνει στην πόλη στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου

Παναγιώτα Κ., Στ1΄.

Χασάν Ταχσίν Πασάς

Ένα ιστορικό πρόσωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην  απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ήταν ο Χασάν Ταχσίν Πασάς. Ήταν Τούρκος στρατηγός και διοικητής της Θεσσαλονίκης. Ο Χασάν ήταν αλβανικής καταγωγής, όμως είχε αποκτήσει ελληνική εκπαίδευση στη Ζωσιμαία  Σχολή Ιωαννίνων. Είχε γυναίκα Ελληνίδα εξισλαμισμένη. Άλλοι ιστορικοί λένε ότι η μητέρα του ήταν Ελληνίδα μουσουλμάνα. 

Όταν ο Ελληνικός Στρατός έφτασε έξω από τη Θεσσαλονίκη, ο Πασάς δέχτηκε να την παραδώσει στους Έλληνες χωρίς να προβάλλει αντίσταση. Υπέγραψε στις 26 Οκτωβρίου 1912 το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης, ξέροντας ότι δεν είχε τη δύναμη να αντισταθεί στον Ελληνικό Στρατό και θέλοντας να αποφύγει την άσκοπη αιματοχυσία. Προτίμησε να την παραδώσει στους Έλληνες ενώ την ίδια στιγμή του ζητούσαν και οι Βούλγαροι (που βρίσκονταν κι αυτοί στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης) να την  παραδώσει σε αυτούς. Μάλιστα σύμφωνα με την παράδοση είπε για τους Έλληνες: "Απ' αυτούς την πήραμε και σ' αυτούς θα την παραδώσουμε".

Το ότι παρέδωσε χωρίς μάχη τη Θεσσαλονίκη δεν άρεσε στους Τούρκους που τον θεωρούσαν προδότη. Γι' αυτό το ελληνικό κράτος τον έβαλε υπό την προστασία του.

Το 1913 έφυγε για τη Γαλλία και μετά στην Ελβετία όπου πέθανε 73 χρονών. Όμως αν  και πεθαμένος δεν "ησύχασε". Το 1937 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο Αλβανικό νεκροταφείο της Τριανδρίας. Όταν όμως αυτό έπαψε να λειτουργεί, τα οστά του μεταφέρθηκαν στο οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου της Μαλακοπής. Εκεί παρέμειναν για 23 έτη όπου το 2006 μεταφέρθηκαν σε μνημείο στο Στρατιωτικό Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων στη Γέφυρα. 

   

   Αγγελική Μ., Άννα Κ./ Στ1΄.

Italy.

The Italian Republic or Italy is a country in Southern Europe consisting of a shaped peninsula and two large islands of a shaped peninsula Sea: Sicily and Sardinia. Northern border with Switzerland and Aystria to the west by France and east by Slovenia. The highest pointis Mont Blanc at an altitude of 4,810 meters!

Italy is known for its arts, culture and several monuments, suchas the Tower of Pisa and Roman Kolosseum, as well aw for its food (pizza, pasta, et.), wine, lifestyle, fashion, desing, cinema, theater, literature , poetry, visual arts, music (notaby Opera), holidays, and more generally, to taste.

Football is the national sport of Italians and theri passion for the sport is obvious. Italy has won the World Cup four times.

Ανθούλα Κ., Δήμητρα Κ./ Στ1΄. 

Η έκθεση παιχνιδιών της Γ2΄.

Η τάξη μας, η Γ2΄, έκανε μια έκθεση με τα αγαπημένα μας παιχνίδια. Ο καθένας έφερε ένα αγαπημένο του παιχνίδι και έγραψε ένα κείμενο γι΄ αυτό όπου το περιγράφει. 

Κάποιοι έφεραν κούκλες, άλλοι αυτοκινητάκια, ένας έφερε μια συλλογή με τηλεκάρτες κ.ά.

Εγώ, ο Θοδωρής, έφερα μια σβούρα και η Ηλιάνα, που μαζί γράφουμε αυτό το κείμενο, έφερε μια κούκλα που λέγεται Μαρία και είναι ίδια με την κούκλα της δίδυμης της αδερφής της Στέλλας. 

Θοδωρής Σοφ. Σ., Ηλιάνα Π/Γ2΄

Διδακτική επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Στις 2 Οκτωβρίου οι τάξεις Ε΄ και Στ΄ επισκεφτήκαμε το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη 4. Το κτίριο κτίστηκε το 1902 και παλαιότερα ήταν στρατόπεδο του τούρκικου και αργότερα του ελληνικού στρατού. Μουσείο έγινε το 2000 (εγκαίνια 27 Οκτωβρίου 2000). Γύρω από το κτίριο υπάρχουν στρατιωτικά οχήματα και κανόνια.

Μπαίνοντας στο μουσείο μας υποδέχτηκε μια αξιωματικός του στρατού και μας καλωσόρισε. Έπειτα το κάθε τμήμα με έναν στρατιώτη ξεναγό ξεκίνησε την ξενάγηση. 

Η πρώτη αίθουσα που πήγαμε βρισκόταν στο ισόγειο. Εκεί είδαμε παράσημα και διάφορα όπλα, παλιά και σύγχρονα, που είχαν διάφορες ονομασίες όπως G3A3, σπαθιά, παράσημα κ.ά. 

Είδαμε ένα πολυβόλο Μπρεν το οποίο εκτοξεύει 30 σφαίρες το δευτερόλεπτο. Ο ξεναγός μάλιστα μας έδειξε ένα πριονωτό σπαθί που απαγορεύτηκε γιατί είναι πολύ βίαιο όπλο. Εντύπωση μας έκανε ένα πολύ μικρό πιστόλι που περιείχε μία μόνο σφαίρα που το χρησιμοποιούσαν οι κατάσκοποι. 

Μετά πήγαμε στο υπόγειο όπου υπάρχουν διάφορα προσωπικά αντικείμενα της Σοφίας Βέμπου. Υπήρχαν στολές, δίσκοι, επιστολές κ.ά. της Βέμπου. Υπήρχε και ένα νόμισμα που κόπηκε για να την τιμήσουν και απεικόνιζε το πρόσωπό της. 

Μάθαμε ότι της είχε γίνει πρόταση να τραγουδάει τα στρατιωτικά εμβατήρια και ότι έδωσε μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη το 1968 στο Παλαί ντε Σπορ. 

Στη συνέχεια ανεβήκαμε στον 1ο όροφο. Η πρώτη αίθουσα που συναντήσαμε είχε αντικείμενα από όλες τις ιστορικές περιόδους της νεότερης ελληνικής ιστορίας. 

Είδαμε καριοφίλια, σπαθιά, παλιές φωτογραφίες, μάθαμε για το Μακεδονικό Αγώνα, για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το Οχυρό Ρούπελ που είναι φτιαγμένο 60 μ. βαθιά στη γη. Υπήρχε και μια μακέτα του Ρούπελ που δείχνει πώς είναι εσωτερικά. 

Είδαμε ακόμη τούρκικα μετάλλια και κειμήλια του Χασάν Ταχσίν, που παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στον ελληνικό στρατό. Βγαίνοντας από αυτήν την αίθουσα υπήρχε μια περιοδική έκθεση της Στρατιωτικής Γεωγραφικής Υπηρεσίας. Είδαμε χάρτες παλιούς και σύγχρονους διαφόρων κρατών. 

Η τελευταία αίθουσα είχε ομοιώματα ανθρώπων με διάφορες στρατιωτικές στολές. 

Είδαμε Έλληνες πιλότους, στρατιώτες κ.ά. Εφημερίδες που έγραφαν για το πλοίο ¨Έλλη¨. 

Ακόμη υπήρχαν εκεί ιατρικά είδη με τα οποία φρόντιζαν τους τραυματίες. Είδαμε τα τσαρούχια των τσολιάδων, τα οποία είχαν περίπου 3-4 κ. βάρος, αλλά και καρφιά μπροστά, ώστε ο εχθρός με μια κλοτσιά να πάθαινε μεγαλύτερη ζημιά. 

Ήταν μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη από την οποία μάθαμε πολλά. Οι στρατιώτες ξεναγοί ήταν πολλοί καλοί, ήξεραν πολλά πράγματα και μας εξηγούσαν όλα όσα υπήρχαν στο μουσείο.

Γιώργος Π., (Στ2΄)/Παναγιώτης Αρ. (Στ1΄)