Διδακτική επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Στις 2 Οκτωβρίου οι τάξεις Ε΄ και Στ΄ επισκεφτήκαμε το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη 4. Το κτίριο κτίστηκε το 1902 και παλαιότερα ήταν στρατόπεδο του τούρκικου και αργότερα του ελληνικού στρατού. Μουσείο έγινε το 2000 (εγκαίνια 27 Οκτωβρίου 2000). Γύρω από το κτίριο υπάρχουν στρατιωτικά οχήματα και κανόνια.

Μπαίνοντας στο μουσείο μας υποδέχτηκε μια αξιωματικός του στρατού και μας καλωσόρισε. Έπειτα το κάθε τμήμα με έναν στρατιώτη ξεναγό ξεκίνησε την ξενάγηση.

Η πρώτη αίθουσα που πήγαμε βρισκόταν στο ισόγειο. Εκεί είδαμε παράσημα και διάφορα όπλα, παλιά και σύγχρονα, που είχαν διάφορες ονομασίες όπως G3A3, σπαθιά, παράσημα κ.ά.

Είδαμε ένα πολυβόλο Μπρεν το οποίο εκτοξεύει 30 σφαίρες το δευτερόλεπτο. Ο ξεναγός μάλιστα μας έδειξε ένα πριονωτό σπαθί που απαγορεύτηκε γιατί είναι πολύ βίαιο όπλο. Εντύπωση μας έκανε ένα πολύ μικρό πιστόλι που περιείχε μία μόνο σφαίρα που το χρησιμοποιούσαν οι κατάσκοποι.

Μετά πήγαμε στο υπόγειο όπου υπάρχουν διάφορα προσωπικά αντικείμενα της Σοφίας Βέμπου. Υπήρχαν στολές, δίσκοι, επιστολές κ.ά. της Βέμπου. Υπήρχε και ένα νόμισμα που κόπηκε για να την τιμήσουν και απεικόνιζε το πρόσωπό της.

Μάθαμε ότι της είχε γίνει πρόταση να τραγουδάει τα στρατιωτικά εμβατήρια και ότι έδωσε μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη το 1968 στο Παλαί ντε Σπορ.

Στη συνέχεια ανεβήκαμε στον 1ο όροφο. Η πρώτη αίθουσα που συναντήσαμε είχε αντικείμενα από όλες τις ιστορικές περιόδους της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Είδαμε καριοφίλια, σπαθιά, παλιές φωτογραφίες, μάθαμε για το Μακεδονικό Αγώνα, για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το Οχυρό Ρούπελ που είναι φτιαγμένο 60 μ. βαθιά στη γη. Υπήρχε και μια μακέτα του Ρούπελ που δείχνει πώς είναι εσωτερικά.

Είδαμε ακόμη τούρκικα μετάλλια και κειμήλια του Χασάν Ταχσίν, που παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στον ελληνικό στρατό. Βγαίνοντας από αυτήν την αίθουσα υπήρχε μια περιοδική έκθεση της Στρατιωτικής Γεωγραφικής Υπηρεσίας. Είδαμε χάρτες παλιούς και σύγχρονους διαφόρων κρατών.

Η τελευταία αίθουσα είχε ομοιώματα ανθρώπων με διάφορες στρατιωτικές στολές.

Είδαμε Έλληνες πιλότους, στρατιώτες κ.ά. Εφημερίδες που έγραφαν για το πλοίο ¨Έλλη¨.

Ακόμη υπήρχαν εκεί ιατρικά είδη με τα οποία φρόντιζαν τους τραυματίες. Είδαμε τα τσαρούχια των τσολιάδων, τα οποία είχαν περίπου 3-4 κ. βάρος, αλλά και καρφιά μπροστά, ώστε ο εχθρός με μια κλοτσιά να πάθαινε μεγαλύτερη ζημιά.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη από την οποία μάθαμε πολλά. Οι στρατιώτες ξεναγοί ήταν πολλοί καλοί, ήξεραν πολλά πράγματα και μας εξηγούσαν όλα όσα υπήρχαν στο μουσείο.