Έθιμα της Πρωτομαγιάς

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που έχει τις ρίζες του πολύ παλιά είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, που συμβολίζει τη γονιμότητα και την καρποφορία.

                                           

Υλικά που θα χρειαστείτε:

• Ένα φελιζόλ σε σχήμα στεφανιού
• Λεπτό σύρμα
• Ψαλίδι
• Σπάγκος
• Όμορφα και φρέσκα λουλούδια της εποχής

Οδηγίες κατασκευής

Πρώτα σχηματίζετε μικρά ματσάκια με λουλούδια τα οποία δένετε με σύρμα.Αφού φτιάξετε αρκετά αρχίζετε να τα δένετε πάνω στο φελιζόλ με το σπάγκο. Τέλος, φτιάχντε μια μικρή θηλιά για να μπορέσει να κρεμαστεί.Όταν είναι έτοιμο το κρεμάτε πάνω απο την πόρτα.

Καλή επιτυχία και αφήστε τη φαντασία σας να σας ταξιδέψει!

Το Μαγιόξυλο

Σύμφωνα με αυτό το έθιμο, ο κορμός ενός τρυφερού κυπαρισσιού στολισμένος με άνθη και ένα στεφάνι περιφέρεται από νέους στους δρόμους της πόλης, τραγουδώντας το Μάη.

Το πήδημα της φωτιάς
Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές, στις οποίες ρίχνουν ξύλα και στεφάνια το οποία έχουν ετοιμάσει μέρες πριν.  Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.


                                                                         Καλή Πρωτομαγιά!

Αντωνία Τσ.( Στ΄3), 

Αγγελική Μ., Δέσποινα Κ., Δήμητρα Γ.( Ε΄1΄) 

Εργατική Πρωτομαγιά

Κάθε χρόνο την πρώτη μέρα του Μάη   γιορτάζεται η  Ημέρα των Εργατών. Στην  πραγματικότητα τιμάται η  εξέγερση των εργατών του Σικάγου. Οι εργάτες του Σικάγου αποφάσισαν να απεργήσουν  την πρώτη Μαϊου του 1886 με αίτημα τη μείωση των ωρών εργασίας και με σύνθημα:

"Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση,οχτώ ώρες ύπνο".

Εκείνη την ημέρα περίπου   συμμετέχουν 400.000  εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα και περίπου 90.000 στο Σικάγο. Η διαδήλωση όμως δεν έληξε ειρηνικά, αφήνοντας αρκετά θύματα και τραυματίες.

                                 Δημήτρης Π., Μιχάλης Σ., Στέλιος Τ. ( Στ΄3)

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή  σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών στο Σικάγο καθιερώθηκε στο Παρίσι στις 20 Ιουλίου του 1889.

Στη  χώρα μας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1893, Κυριακή 2 Μαϊου, επειδή η 1 Μαϊου ήταν Σάββατο και ο κόσμος εργάζονταν.  Από τότε και μέχρι σήμερα και κάθε 1 Μαίου είναι αργία στη χώρα μας και σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Με αυτήν την εθνική απεργία τιμάμε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και διαδήλωσαν ώστε να εξασφαλιστούν  καλύτερες συνθήκες εργασίας για όλους τους ανθρώπους.

Άννα Κ., Ανθούλα Κ., Παναγιώτα Κ. ( Ε1 ), 

Μαρβίνα Π. ( Στ3΄)

Η γυναίκα στο Βυζάντιο: Η ζωή στο σπίτι

Το πιο πολύ καιρό οι γυναίκες έμεναν κλεισμένες στο σπίτι. Έβγαιναν από αυτό μόνο για να πάνε στην εκκλησία, σε κάποια επίσκεψη, σε πανηγύρι, στα λουτρά. Δεν έβγαιναν μόνες τους αλλά πάντοτε συνοδεύονταν. Όταν έβγαιναν έπρεπε να φορούν πέπλο ώστε να μην φαίνονται. Αυτό ίσχυε ακόμη και για την αυτοκράτειρα. 

Οι γυναίκες δεν κάθονταν στο ίδιο δωμάτιο με τους άνδρες εκτός και αν ήταν πρόσωπα της οικογένειας (πατέρας, άντρας, αδέλφια). Συχνά η γυναίκα έτρωγε μόνη της σε άλλο δωμάτιο. Επίσης υπήρχαν ξεχωριστά δωμάτια (γυναικωνίτες) για να περνούν εκεί οι γυναίκες τη μέρα τους. Από τον 11ο αιώνα ο γυναικωνίτης άρχισε να καταργείται.

Δέσποινα, Κ., Δήμητρα Κ., Ρωμανός Κ. (Ε1΄)

Η αγάπη ενός παιδιού για τα βιβλία: Ένα παιδί μετράει τα άστρα

Από το Ανθολόγιο των Ε΄-Στ΄ τάξεων διαβάσαμε το κείμενο ¨Ένα παιδί μετράει τα άστρα¨ του Μενέλαου Λουντέμη. Το κείμενο μου άρεσε γιατί δείχνει την αγάπη ενός παιδιού για τα βιβλία.

Βρισκόμαστε στην εποχή που το βιβλίο θεωρείται ένα είδος πολυτελείας και οι οικογένειες για να το αποκτήσουν κινούσαν γη και ουρανό. Ενώ σήμερα όποιος θέλει μπορεί να πάει στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του ή σε μια βιβλιοθήκη και να αγοράσει ή να δανειστεί ένα βιβλίο. 
Το παιδί της ιστορίας μας λοιπόν, αγαπάει πολύ τα βιβλία και αφού δε μπορεί να πάει από το χωριό που ζει στην πόλη να πάρει ένα βιβλίο παρακαλεί ένα γέροντα που πηγαίνει, να του πάρει ένα. Του δίνει κάποια χρήματα για το βιβλίο όμως ο γέρος δεν τα δέχεται και ζητεί από το παιδί να του πει ως αντάλλαγμα τις ιστορίες του βιβλίου. Ο γέρος το αγόρασε αλλά δεν έβγαλε άκρη και το έδωσε στο παιδί. Το παιδί το διάβασε και το αγάπησε πολύ αυτό το βιβλίο και μέχρι το τέλος του χρόνου διάβασε ακόμη δέκα.

Αντίθετα, πολλά παιδιά σήμερα δεν εκτιμούν την ομορφιά των βιβλίων και αφιερώνονται ολοκληρωτικά σε άλλα πράγματα όπως είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Παναγιώτα Κ. (Ε1΄)

Μυγοχάφτης

Ο μυγοχάφτης είναι ένα πουλί και όπως λέει και το όνομά του χάφτει δηλαδή αρπάζει και καταπίνει βιαστικά την τροφή του τα έντομα. Φωλιάζει σε κουφάλες δέντρων. Το θηλυκό γεννά δύο φορές το χρόνο (Μάιο, Ιούλιο) 4-6 αβγά. Το μήκος του είναι 13 εκ. 

Έχει χρώμα γκριζοκάστανο στην πλάτη και λευκό στην κοιλιά. Είναι πουλί που ζει μόνο του σε δάση, κήπους και πάρκα. Στη χώρα μας το συναντάμε ακόμη και στις πόλεις (Θεσσαλονίκη, Αθήνα). Το χειμώνα φεύγει από την Ελλάδα, μεταναστεύει στην Αφρική και την Ασία. 

Αλέξανδρος Απ. (Ε1΄)

Οι μαθητές της Γ2΄ γράφουν και ζωγραφίζουν ¨Το χρυσό βουνό¨ του Άρη Δημοκίδη

Με αφορμή την επίσκεψη του συγγραφέα Άρη Δημοκίδη στην Έκθεση Βιβλίου που έγινε πριν τα Χριστούγεννα στο σχολείο μας, οι μαθητές της Γ2΄ με τη δασκάλα τους διάβασαν το βιβλίο ¨Το χρυσό βουνό¨. Το διάβασαν στην τάξη τους αλλά και το έπαιρνα και ο καθένας σπίτι του για να το διαβάσουν. Αφού το διάβασαν όλοι έγραψαν μικρά κειμενάκια για το τι τους άρεσε και ζωγράφισαν σκηνές από το βιβλίο. 

Δήμητρα Κυρ. (Ε1΄)

Τα παιδιά μπήκαν στη σπηλιά και άκουσαν έναν περίεργο ήχο. Ο Ηλίας ρώτησε: ¨Μήπως είναι αρκούδα;¨. Πλησίασαν να δουν και ξαφνικά ακούστηκε ένα μπαμ και πετάχτηκαν πέτρες πάνω από τα κεφάλια των παιδιών και πήγαν χιλιόμετρα μακριά.

Όλγα

Στην είσοδο τα παιδιά όταν είδαν το σκελετό τρόμαξαν και έτρεξαν έξω. Η Στέλλα μια ιδέα και ήθελαν να την ακούσουν. Τελικά φοβήθηκε μόνο ο Ηλίας το σκελετό και παραλίγο να γίνει φοβερά καρδιακός. Η Στέλλα του είπε ότι δεν είναι τίποτα και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Κατερίνα Ν. 

Δύο σκίουροι ισορροπούσαν στο δέντρο ένα σορό βελανίδια να τα πάνε στη φωλιά τους. Τότε γλίστρησαν, έπεσαν και τα βελανίδια πετάχτηκαν στο κεφάλι του δασάρχη.

Ο Στέφανος και η Στέλλα είδανε στη σπηλιά ένα σκελετό. Μου άρεσε που ο Στέφανος ήταν πολύ φοβισμένος. 

Αντριάνα Μ. 

Όταν τα παιδιά μπήκαν στη σπηλιά στην είσοδό της είδαν έναν τρομακτικό σκελετό και μετά είδαν μία πολύ μεγάλη αρκούδα.

Τα φουντούκια πάνω στο κεφάλι του αρχηγού. Εμένα μου φάνηκε πολύ αστείο όταν τα φουντούκια απ΄τα σκιουράκια έπεσαν πάνω στο κεφάλι του αρχηγού. 

Εδώ είναι η αρκούδα που τρομάζει τα παιδιά ενώ κανονικά ήθελε να τους βοηθήσει. 

Γιώργος Τσ. 

Ο Ηλίας συνέχεια παραπονιόταν για την υγεία του και έλεγε γιατί τον έφεραν οι γονείς του αφού ήξεραν ότι αρρωσταίνει εύκολα. Ήταν ο παραπονιάρης της παρέας και ο αρρωστιάρης.

Κλέσα Κρ.

Από αυτή την ιστορία με εντυπωσίασε πολύ η αρκούδα που ζει στη σπηλιά και τρώει ψάρια.

Νικολέτα

Μια μέρα ζήτησα από τη μαμά μου να παίξουμε το χρυσό βουνό κι αυτή μου απάντησε: μάζεψε τους φίλους σου και πάτε στο χρυσό βουνό. Έτσι, πήγαμε στο χρυσό βουνό και είδαμε το χρυσό κουτί. 

Μαρία Τσ. 

Εμένα μου άρεσε που όλο παραπονιόταν τόσο πολύ ο Ηλίας και γκρίνιαζε πάρα πολύ. 

Κωνσταντίνα 

Αυτή η ιστορία με εντυπωσίασε πολύ έτσι όπως δείχνει τα παιδιά να έχουν μαγικές ικανότητες και να μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα. Είναι πολύ χαρούμενα παιδάκια.

Χριστίνα Π.

Ο Ηλίας ήταν ο παραπονιάρης της παρέας και ο αρρωστούλης.

Παλιές ελληνικές εφημερίδες: ¨Ταχυδρόμος της Βιέννης¨

Η πρώτη ελληνική εφημερίδα που κυκλοφόρησε ήταν ο ¨Ταχυδρόμος της Βιέννης¨. Εκδότες της ο Αυστριακός Joseph von Baumeister και ο Ζακυνθινός τυπογράφος Γεώργιος Βεντότης. Ήταν εβδομαδιαία εφημερίδα και κυκλοφορούσε κάθε Παρασκευή. Άρχισε να κυκλοφορεί στις 28 Ιουνίου 1784. 

Όμως η εφημερίδα δε λειτούργησε για πολύ καιρό. Εκδόθηκαν μόνο 3 φύλλα και μετά οι αυστριακές αρχές την κατήργησαν διότι η έκδοσή της ενοχλούσε τους Τούρκους. 

Δήμητρα Κ., Δέσποινα Κ. (Ε1΄)

Ο τόπος μας, ο Δήμος Κορδελιού-Ευόσμου

Η ομάδα μας που αποτελείται από δύο μαθητές της Ε2΄ και δύο της ΣΤ3΄ ασχολήθηκε με την ιστορία του Δήμου μας. Πληροφορίες  για το θέμα μας βρήκαμε από την ιστοσελίδα του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου. Επειδή στο κείμενο είχαμε αρκετές απορίες ζητήσαμε και τη βοήθεια των δασκάλων μας. Μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρον που μάθαμε πράγματα για τον τόπο που μένουμε και που δεν τα γνωρίζαμε.
Εντύπωση μας έκανε που μάθαμε ότι στην περιοχή μας υπήρχαν παλαιότερα πολλά χωράφια και οι λίγοι άνθρωποι που ζούσαν εδώ ασχολούνταν με τη γεωργία. Αντίθετα σήμερα οι ελεύθεροι χώροι που υπάρχουν είναι ελάχιστοι, παντού υπάρχουν πολυκατοικίες. 
Επίσης μας έκανε εντύπωση που στο Δήμο μας από παλιά ήρθαν και εγκαταστάθηκαν άνθρωποι από πολλά διαφορετικά μέρη όπως από τον Πόντο, τη Μ. Ασία, εσωτερικοί μετανάστες από τη Μακεδονία, Σαρακατσάνοι κ.ά. 
Σας παρουσιάζουμε παρακάτω σύντομα την ιστορία του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου.

Αντώνης Χ., Ελισάβετα Π. (Στ3΄)

Βικτώρια Κ., Παναγιώτης Αρ. (Ε1΄)

Το Ελευθέριο-Κορδελιό ήταν ανεξάρτητος Δήμος μέχρι το 2011. Τότε ενώθηκε με το Δήμο Ευόσμου και τώρα αποτελούν έναν ενιαίο Δήμο το Δήμο Κορδελιού-Ευόσμου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 το Ελευθέριο-Κορδελιό είχε πληθυσμό 22.349 κατοίκους. Ο Δήμος Κορδελιού-Ευόσμου έχει πληθυσμό 101.010 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. 

Οι πρώτοι οικισμοί στην περιοχή του Κορδελιού εμφανίστηκαν το 17ο αιώνα. Η πρώτη ονομασία της περιοχής ήταν  Χαρμάνκιοϊ (τουρκ. Harman köy: χωριό με αλώνια, αλονότοπος). Το όνομα αυτό μας δείχνει με τη ασχολιόνταν οι άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή: τη γεωργία.

Κέντρο της περιοχής ήταν ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου και γύρω του χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια. Στην περιοχή του Χαρμάνκιοϊ ζούσαν το 1905, 217 Έλληνες. Στα τέλη του 19ου - αρχές 20ου αιώνα στην περιοχή εγκαθίστανται χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες από την Ανατολή. Έμεναν σε σκηνές και παράγκες. Είχαν έρθει από την Ανατολική Ρωμυλία, τον Πόντο, Καρς, Καππαδοκία και Μ. Ασία από το 1914 έως το 1920.

Έτσι το Χαρμάνκιοϊ  ¨χωρίστηκε¨ σε δύο περιοχές: 

α) Το Παλαιό Χαρμάνκιοϊ γύρω από το ναό του Αγίου Αθανασίου. Σε αυτό εγκαταστάθηκαν 266 προσφυγικές οικογένειες από την περιοχή της Σμύρνης και ιδιαίτερα από τον Κουκλουτζά (προάστιο της Σμύρνης). Ακόμη 10 οικογένειες από τον Πόντο και 2 από την Ανατολική Θράκη. Το 1926 ο οικισμός άλλαξε όνομα και ονομάσθηκε Νέος Κουκλουτζάς.

β) Το Νέο ή Κάτω Χαρμάνκιοϊ (σημερινό Ελευθέριο). Εδώ εγκαταστάθηκαν 249 οικογένειες από τις οποίες οι περισσότερες κατάγονταν από τον Πόντο. 

Δημιουργείται ακόμη το Νέο Κορδελιό κοντά στο Χαρμάνκιοϊ. Σε αυτό μένουν 68 οικογένειες (282 άτομα) που ήρθαν από τη Μ. Ασία, από το παραλιακό χωριό Παπά Σκάλα της περιοχής της Σμύρνης που βρισκόταν κοντά στο  Κορδελιό της Σμύρνης. Στο Νεό Κορδελιό έρχονται να ζήσουν ακόμη 50 οικογένειες (191 άτομα) από το χωριό Βασιλικό της Ανατολικής Ρωμυλίας. 

Οι τρεις αυτοί οικισμοί ενώθηκαν και έγινε η κοινότητα Σταθμού στα μέσα της δεκαετίας του 1920 έως το 1934. Το 1934 με νόμο έγινε η κοινότητα Νέου Κορδελιού. Το 1949 το Χαρμάνκιοϊ ονομάστηκε Ελευθέριο/Ελευθέρια προς τιμήν του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 1953 η κοινότητα αυτή διαλύθηκε και ο Νέος Κουκλουτζάς έγινε ξεχωριστή κοινότητα με το όνομα Εύοσμον/Εύοσμος, ενώ το Νέο Κορδελιό με το Χαρμάνκιοϊ σχημάτισαν την κοινότητα Ελευθερίου. 

Από το 1950 λόγω εσωτερικής μετανάστευσης ο πληθυσμός της περιοχής αυξήθηκε σημαντικά. Στις κοινότητες Ευόσμου και Ελευθερίου έρχονται και μένουν πολλοί άνθρωποι κυρίως από τη Β. Ελλάδα. Ο πληθυσμός αυξήθηκε ακόμη από τους 3.500 Σαρακατσάνους που ήρθαν από τα Σκόπια μεταξύ 1962 και 1968.  Στο Δήμο μας ζουν σήμερα σχεδόν 6.000 Σαρακατσάνοι.

Εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού η κοινότητα Ευόσμου γίνεται Δήμος το 1972 και τα Ελευθέρια γίνονται Δήμος το 1982. Το 1984 ο Δήμος Ελευθερίου μετονομάζεται σε Δήμο Ελευθερίου-Κορδελιού.

Τη δεκαετία του ΄80 και αρχές της δεκαετία του ΄90 στο Δήμο μας έρχονται να ζήσουν πολλοί ομογενείς από τη Σοβιετική Ένωση και τη Β. Ήπειρο. Υπάρχουν επίσης πολλοί οικονομικοί μετανάστες στο Δήμο κυρίως από την Αλβανία. 

Φωτορεπορτάζ ή φωτοειδησεογραφία

Είναι η συμπλήρωση μιας είδησης με φωτογραφίες ή μια δημοσίευση για ένα θέμα μόνο με φωτογραφίες. Υπάρχουν πολλά είδη φωτορεπορτάζ όπως πολιτικό, πολεμικό, αθλητικό κ.ά. ανάλογα με το θέμα με το οποίο ασχολείται. 

Αγγελική Μ. (Ε1΄)

Το παιδί στο Βυζάντιο: Τα πρώτα χρόνια των παιδιών

Στα βυζαντινά χρόνια όταν γεννιόταν ένα αγόρι χαίρονταν πολύ και έκαναν γλέντια. Αντίθετα, όταν γεννιόταν ένα κορίτσι δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία. Τα βρέφη μόλις γεννιόνταν τα έπλενε η μαμή και τα φάσκιωνε δηλαδή τα τύλιγε με φαρδιά κομμάτια υφάσματος (φασκιά). Αυτή η συνήθεια συνεχίζονταν για 2 με 3 μήνες. Τα μωρά τα βάφτιζαν την πρώτη εβδομάδα που γεννιόνταν. Εκτός από το όνομα που έπαιρναν τους έδιναν και το όνομα του πατέρα σε γενική πτώση, π.χ. Βάρδας του Γληνού. Τα βρέφη κοιμόντουσαν σε κούνιες (λίκνα). Στα πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών τα φρόντιζαν οι μητέρες ή στις πλουσιότερες οικογένειες κάποια νταντά (τροφός). 

Ανθούλα Κ., Μαρίνα Κρ., Άννα Κ. (Ε1΄)

Νίκος Καζαντζάκης

Με αφορμή ένα απόσπασμα από το έργο του Νίκου Καζαντζάκη το ¨Αναφορά στον Γκρέκο¨ αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. 

Έτσι χωριστήκαμε σε ομάδες. Η κάθε ομάδα ασχολήθηκε και με διαφορετικό θέμα. Μια ομάδα βρήκε και έγραψε πληροφορίες για τη ζωή του, άλλη για τα ταξίδια του και τις σπουδές του, μία τρίτη για τα έργα του ενώ η τέταρτη καταπιάστηκε με την κατασκευή σχετικής αφίσας. 

Επιπλέον κάποιοι συμμαθητές μας προσπάθησαν και κατέγραψαν σε χαρτονάκια κάποιες από τις πιο γνωστές φράσεις του συγγραφέα. 

Η όλη διαδικασία μας ενθουσίασε πολύ, αφού έτσι μπορέσαμε να μάθουμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. 

Νίκος Τσ. (Στ3΄) 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου 1883, όταν η Κρήτη αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν γιος του εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού, Μιχάλη Καζαντζάκη και της Μαρίας ενώ είχε και δύο αδελφές. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από το σημερινό χωριό Μυρτιά Ηρακλείου, όπου σήμερα βρίσκεται το μουσείο Νίκου Καζαντζάκη.

Στο Ηράκλειο, φοιτά στο δημοτικό σχολείο, όμως η κανονικότητα της παιδικής του ηλικίας διακόπτεται το 1897. 

Μετά από δύο χρόνια, στη Νάξο ο Νίκος ξεκινά τις γυμνασιακές του σπουδές στη γαλλική εμπορική σχολή του Τιμίου Σταυρού. Μαθαίνει γαλλικά και ιταλικά και αρχίζει να γνωρίζει την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Το φθινόπωρο του 1902, ο Καζαντζάκης πηγαίνει στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική Σχολή. Για ένα διάστημα εγκαθίσταται στην Αθήνα και συνεργάζεται ως χρονογράφος στην εφημερίδα Ακρόπολις.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και το Σινά. 

Από το 1951 η υγεία του κλονίζεται. Στα τέλη του 1957 μετά από ένα τελευταίο ταξίδι στην Κίνα και την Ιαπωνία γύρισε με βαριάς μορφής λευχαιμία. Μεταφέρθηκε στην πανεπιστημιακή κλινική στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου και πέθανε. Είναι θαμμένος στα ενετικά τείχη γύρω από την πόλη του Ηρακλείου στον πύργο Μαρτινέγκο. 

Στον τάφο του χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή:

Μερικά από τα έργα του:

 Αναφορά στον Γκρέκο.

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.

Ο Καπετάν Μιχάλης.

Ασκητική.

Ο Φτωχούλης του Θεού.

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.

Στα παλάτια της Κνωσού.

Σπασμένες ψυχές.

Εφημεριδοπώλης

Ο εφημεριδοπώλης είναι αυτός που πουλάει εφημερίδες είτε σε μαγαζί είτε έξω στο δρόμο. Αν είναι γυναίκα λέγεται εφημεριδοπώλισσα. 

Παλαιότερα υπήρχαν εφημεριδοπώλες που κρατούσαν στα χέρια εφημερίδες και τις πουλούσαν στο δρόμο διαλαλώντας το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας: ¨Εφημερίδες, εφημερίδες! Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο!¨. Οι εφημεριδοπώλες αυτοί ονομάζονταν πλανόδιοι εφημεριδοπώλες. 

Φωτο Nίκος Xρ. Kαπίρης – «Tο Mάτι», αρχείο Tήλεφου.

Εφημεριδοπώλης από γελιογραφία.  Κανδυλάκης Μ., Εφημεριδογραφία της Θεσσαλονίκης Α΄ Τουρκοκρατία, εκδ. University Studio Press/Έκφραση, Θεσσαλονίκη 1998.

Υπήρχαν ακόμη εφημεριδοπώλες που πουλούσαν το εμπόρευμά τους σε πάγκους. 

Κωνσταντινούπολη. Εφημεριδοπώλης στην πλατεία Βαγιαζήτ σε φωτογραφία του 1957. 

Τέτοιοι υπάρχουν σπάνια και σήμερα σε πολυσύχναστους δρόμους των μεγάλων πόλεων. 

Παναγιώτα Κ., Ιωάννα Κ. (Ε1΄)

¨Οι βροχοσταλίδες απεργούνε¨... ένα θεατρικό της Δ2΄

Οι μαθητές της Δ2΄ του σχολείου μας με την κυρία τους Σατσόγλου Ελισάβετ έκαναν μια εργασία για το νερό. Αφού μάθανε διάφορα πράγματα σχετικά με το νερό και τη χρησιμότητά του έγραψαν ένα θεατρικό έργο το οποίο θα παρουσιάσουν σε όλες τις τάξεις. Πήραμε από την κ. Έλσα μια συνέντευξη σχετικά με την εργασία που έκαναν. 

Μαρβίνα Πετσ. (Στ3΄), Ανθούλα Κ. (Ε1΄)

• Χρειάστηκε να βοηθήσετε τους μαθητές ή τους αφήσατε να δημιουργήσουν μόνοι τους;

Ότι μου είπανε μόνοι τους, ότι μου γράψανε. Είτε σε μορφή ρόλων, είτε σε μορφή σκέψης. Λόγια που θα μπορούσε κάποιος να λέει, είτε προφορικά είτε γραπτά. Δεν έκανα καμία παρέμβαση. Απλά όλα αυτά πήρα και τα έδεσα για να μπορέσουν να γίνουν ρόλοι.

• Τι κέρδισαν οι μαθητές από αυτήν την εργασία;

Ιορδάνης: Μάθαμε να μην σπαταλάμε άδικα το νερό.

Κατερίνα: Μάθαμε πως το νερό είναι χρήσιμο και μας άρεσε πάρα πολύ η εργασία. 

Για μένα κέρδος είναι οτιδήποτε τα παιδιά χρειάστηκε να ερευνήσουν, να ψάξουν, να νιώσουν, να καταλάβουν μόνοι τους, να δώσουν λύσεις και να βγάλουν συμπεράσματα.

• Θεωρείται ότι είναι πλέον πιο ευαισθητοποιημένα στο θέμα του νερού;

Θέλω να πιστεύω ότι μπήκε μια μικρή ιδέα, ένα μικρό λιθαράκι και ελπίζω ότι αυτό θα είναι ένα πρώτο ξεκίνημα μαζί και με τα υπόλοιπα που θα γίνουν στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, έτσι ώστε όλα αυτά να τα εφαρμόσουν στη ζωή τους. Αυτό θα είναι πάρα πολύ σημαντικό αν θα γίνει. Με ένα πρόγραμμα βέβαια δε λήγει ένα πρόβλημα. Χρειάζονται πολλά προγράμματα και δράσεις ώστε αυτά που λέμε, αυτά που ανακαλύψαμε να τα εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Μπορεί να ακούγεται πολύ απλό και εύκολο. Έχουμε όμως τεράστιο κέρδος από το κάνουμε οικονομία στο νερό. Απλά πράγματα, είναι απλά πράγματα που πρέπει να μας γίνουν συνήθεια. 

• Τι μήνυμα θα θέλατε να περάσετε σε όλους εμάς;

Αυτό που γράφουμε και στο τέλος, στο οπισθόφυλλο της εργασίας μας: ¨ανεκτίμητο αγαθό μας το νερό, ως πότε θα είναι σε αφθονία¨. Η Γη είναι το σπίτι μας, το νερό είναι ένα πολύτιμο αγαθό. Οφείλουμε να παραδώσουμε και τα αγαθά της στις επόμενες γενιές όπως μας τα παρέδωσαν οι προγονοί μας. 

• Θα παρουσιάσετε τη δουλειά σας στις υπόλοιπες τάξεις;

Ναι, το θεατρικό που φτιάξαμε. Στόχος μας είναι να δουλέψουμε, να κάνουμε πρόβες και να το δείξουμε σε όλες τις τάξεις του σχολείου.

• Πότε θα γίνει αυτό;

Μάλλον, τη Δευτέρα 11 Ιουνίου το πρωί θα το παρουσιάσουμε στα παιδιά του σχολείου και το απόγευμα στους γονείς των μαθητών.

Παιδικό παιχνίδι: Τσόφο

Ένα παλιό ομαδικό παιχνίδι που έπαιζε ο μπαμπάς όταν ήταν παιδί με τους φίλους του ήταν το ¨Τσόφο¨. Δείτε παρακάτω πώς παίζεται...

• Χωριστείτε σε 2 ομάδες.
• Διαλέξτε 1 βότσαλο.
• Τοποθετήστε 3 κεραμίδια λεπτά, 2μ. περίπου πιο μακριά.
• Για να βρείτε ποια ομάδα θα ξεκινήσει πρώτη κάνετε κλήρωση.
• Η ομάδα που κέρδισε στην κλήρωση ξεκινάει πρώτη. Παίρνει το βότσαλο της και προσπαθεί να ρίξει όσα κεραμίδια μπορεί πριν τελειώσει ο χρόνος της.
• Όποια ομάδα ρίξει τα πιο πολλά κεραμίδια θα νικήσει.

Δήμητρα Κ. (Ε1΄)

Μυθολογία από τους μαθητές της Γ2΄

Οι μαθητές της Γ2΄ στο μάθημα της Ιστορίας έμαθαν για την ελληνική μυθολογία. Στη συνέχεια ζωγράφισαν όποιο μύθο τους άρεσε. Σας παρουσιάζουμε τις ζωγραφιές τους. 

Αγγελική Μ. (Ε1΄)

Ο Ιάσονας σπέρνει τα δόντια δράκου

Ο Ιάσονας ξεκίνησε για τον μεγάλο και δύσκολο άθλο. Έδεσε τους ταύρους με τα χάλκινα πόδια όργωσε ένα χωράφι και έσπειρε τα δόντια δράκου και από εκεί βγήκαν οι οπλισμένοι γίγαντες που ο Ιάσονας έπρεπε να πολεμήσει. Εκείνος πέταξε ένα μεγάλο βράχο και οι γίγαντες πολεμούσαν ο ένας τον άλλο ώσπου σκοτώθηκαν όλοι.

Μιχάλης Π.

Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύφημο

Ο Οδυσσέας μέθησε τον Πολύφημο, αυτός κοιμήθηκε αμέσως τότε ο Οδυσσέας έφτιαξε ένα μεγάλο ξύλο με μεγάλη μύτη και το κάρφωσαν στο μάτι του Πολύφημου. Πριν γίνει αυτό ο Πολύφημος ρώτησε τον Οδυσσέα πώς τον λένε και ο Οδυσσέας απάντησε: "Με λένε Κανένα". Τότε ο Πολύφημος άρχισε να φωνάζει: " Βοήθεια με τύφλωσαν". Τότε όλοι οι γίγαντες ήρθαν και τον ρώτησαν ποιος τον τύφλωσε. " Ο Κανένας" απάντησε. " Αφού δε σε τύφλωσε κανένας γιατί φωνάζεις;" Τα καράβια έφυγαν αλλά ο Οδυσσέας δεν κράτησε το στώμα κλειστό και είπε ποιος είναι. Ο Πολύφημος είπε του πατέρα του να τον καταραστεί.

Κλέσα Κρ.

Γιώργος Τσ.

Κατερίνα

Μάριος

Χριστίνα Π.