Συνέντευξη με τη συγγραφέα Βασιλική Νευροκοπλή

Το σχολείο μας επισκέφτηκε χθες η συγγραφέας Βασιλική Νευροκοπλή. Σε ένα διάλειμμα μεταξύ των συζητήσεων που είχε με όλες τις τάξεις του σχολείου μας μπορέσαμε και της πήραμε μια μικρή συνέντευξη. 

• Πού γεννηθήκατε και που μένετε;

Γεννήθηκα στις Σέρρες αλλά την ίδια χρονιά που γεννήθηκα, το 1968, ήρθαμε στη Θεσσαλονίκη. Μένω στις Συκιές, πολύ κοντά στα Κάστρα, στο Επταπύργιο.

• Είσαστε παντρεμένη;

Ναι, είμαι παντρεμένη και έχω δύο κόρες μεγάλες, είναι φοιτήτριες. 

• Τι έχετε σπουδάσει;

Έχω τελειώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Δασκάλων, μετά το Τμήμα Θεάτρου ακολουθώντας τις ειδικότητες της υποκριτικής και της σκηνογραφίας. Ασχολήθηκα ακόμη με τη μουσική. Έχω κάνει μουσική στη Σχολή  Βυζαντινής και Παραδοσιακής μουσικής ¨Εν Χορδαίς¨. Στη συνέχεια έκανα τραγούδι στο Σύγχρονο Ωδείο. Ανάμεσα σε αυτά έκανα και άλλα πράγματα, όχι όμως ως βασικές σπουδές. 

• Πότε αρχίσατε να γράφετε;

Άρχισα να γράφω όταν ήμουν περίπου 24-25 χρονών. 

• Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη παιδική λογοτεχνία;

Πώς πήρα την απόφαση; Είναι ωραία ερώτηση αυτή. Έγραφα ποίηση για αρκετά χρόνια, αλλά επειδή έστελνα τα ποιήματά μου για να εκδωθούν και οι απαντήσεις που έπαιρνα από τους εκδοτικούς οίκους ήταν αρνητικές, κατάλαβα κάποια στιγμή ότι δεν μπορώ να εκδόσω ποίηση, όπως και πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που γράφουν ποίηση δεν μπορούν να την εκδώσουν. Έτσι, μια μέρα σκέφτηκα τελείως συνειδητά, ποιο είδος είναι πολύ κοντά στην ποίηση το οποίο να αγαπάει ο κόσμος πολύ και που μπορούν να το εκδώσουν οι εκδοτικοί οίκοι; Κατάλαβα, επειδή διάβαζα κιόλας παραμύθια, ότι το παραμύθι έχει μεγάλη συγγένεια με την ποίηση και έτσι άρχισα να γράφω παραμύθια κρατώντας το ποιητικό χαρακτήρα που είχαν τα κείμενά μου. Άλλαξα λίγο τη θεματολογία και την κατεύθυνση των κειμένων μου.

• Από τι εμπνέεστε για να γράψετε; 

Από τα πάντα. Τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση, όταν όλες οι αισθήσεις σου είναι ενεργές και όταν είσαι σε εγρήγορση. Αφορμή για έμπνευση μπορεί να αποτελέσουν τα πάντα.

• Πότε τυπώθηκε το πρώτο σας βιβλίο;

Το 1999 ήταν το θεατρικό μονόπρακτο ¨Εγώ ο Άλλος¨.  Μόλις είχα τελειώσει το Τμήμα Θεάτρου και ήταν το βιβλίο που έγραψα ως απάντηση δική μου για το τι είναι θέατρο. 

• Ξεχωρίζεται κάποια από τα βιβλία σας;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα από τα βιβλία μου. Με το καθένα έχω μια ξεχωριστή σχέση ακριβώς όπως η μαμά έχει μια ξεχωριστή σχέση με το κάθε παιδί της. 

• Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι θέμα έμπνευσης ή σχεδιασμός;

Σχεδιασμό δεν κάνω σχεδόν ποτέ εκτός εάν το βιβλίο που γράφω το γράφω κατόπιν παραγγελίας. Γράφω αυτόματα. Υπάρχει σαφώς η έμπνευση την οποία όμως δεν την ορίζουμε εμείς. Έρχεται εκείνη όποτε θέλει και φεύγει όποτε θέλει. Το αποτέλεσμα όμως του βιβλίου, για να γίνει το κείμενο, ακόμη και μετά από έμπνευση, όταν γράφεις το βιβλίο είναι καθαρά θέμα δουλειάς και μάλιστα πολλής δουλειάς. Δουλειά εντατική, δουλειά διόρθωσης και συγκέντρωσης πάνω στο κείμενο που όσο καλό και αν είναι αν δεν δουλευτεί δε θα είναι ποτέ τόσο καλό ώστε να αξίζει να βγει βιβλίο.

• Με τι κριτήρια επιλέγεται την εικονογράφηση των βιβλίων σας;

Ψάχνω να δω τι ταιριάζει στο συγκεκριμένο παραμύθι. Ας πούμε στο ¨Παραμύθι της μουσικής¨ πίστευα ότι ταιριάζει ο Νικόλας ο Ανδρικόπουλος και ότι μπορούσε να του δώσει ένα χαρακτήρα που θα θύμιζε κάτι από τη βυζαντινή αγιογραφία. Όταν τελείωσα το ¨Μοναδικό φιλί¨, που είναι περισσότερο διήγημα παρά παραμύθι, πίστευα και πιστεύω μέχρι σήμερα ότι ο Σβετλίν είναι ο κατάλληλος για τη θεματολογία τη συγκεκριμένη. Αναλόγως λοιπόν τη θέμα έχει κάθε βιβλίο, σκέφτομαι και κάποιον για την εικονογράφηση. 

• Ασχολείστε και με το Θέατρο. Ποια η σχέση Παιδικής Λογοτεχνίας και Θεάτρου; 

Με το θέατρο δεν ασχολούμαι ενεργά από τη στιγμή που τελείωσα τη σχολή και αποφάσισα να δουλέψω, να εργαστώ ως δασκάλα. Δεν το εξάσκησα ως επάγγελμα. Νομίζω όμως ότι το θέατρο έχει περάσει μέσα στον τρόπο της γραφής μου. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πώς φτιάχνω τα κείμενα, πώς πλέκονται οι εικόνες, πώς η πλοκή της κάθε ιστορίας έχει σαφώς ένα δραματικό χαρακτήρα. Η Παιδική Λογοτεχνία συνδέεται με το θέατρο με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν τα παιδικά θεατρικά έργα, υπάρχουν τα έργα που δεν είναι θεατρικά αλλά δραματοποιούνται από τις παιδικές σκηνές ή από τα σχολεία και παίζονται ως θεατρικά. Δεν έχουμε πολλά παιδικά θεατρικά έργα αλλά το ζητούμενο είναι παραμύθια που αρέσουν στα παιδιά να τα δραματοποιούν οι δάσκαλοι και οι θεατρολόγοι που δουλεύουν στα σχολεία. 

• Τι συμβουλή θα δίνατε σε εμάς τα παιδιά;

Να κάνετε αυτό που αγαπάτε και να το κάνετε με όλες σας τις δυνάμεις. Να δοκιμάζετε διάφορες επιλογές, να μην μένετε οπωσδήποτε μόνο σε ένα πράγμα που σας αρέσει πάρα πολύ, αλλά να βλέπετε και άλλα πράγματα. Ποτέ να μην αρνηθείτε όμως αυτό το οποίο αισθάνεστε ότι έχετε ως χάρισμα. Αυτό μπορεί να αποκαλυφθεί πολύ αργά. Εγώ άργησα πολύ να καταλάβω ότι ο δρόμος μου ήταν αυτός που τελικά πήρα, γι΄ αυτό και σπούδασα Θέατρο και Μουσική. Δεν πήγαν όμως χαμένα όλα αυτά. Όλα αυτά τα χρόνια ενώ έγραφα δεν είχα συναίσθηση ότι γίνομαι συγγραφέας, γιατί δεν έγινα σε μια στιγμή. Γινόμουν μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που δούλευα πάνω στη γραφή. 

- Σας ευχαριστούμε για τη συνέντευξη.

- Και εγώ σας ευχαριστώ παιδιά.

Δήμητρα-Ραφαηλία Γ. (Ε1΄), Μαρία Σ. (ΣΤ3΄)