Το 1993 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας, η οποία τιμάται κάθε 15 Μαΐου. Σκοπός αυτής της καθιέρωσης ήταν να στραφεί το ενδιαφέρον της πολιτείας στην ευημερία και την προσταστία της οικογένειας.
Η οικογένεια για τον καθένα μας είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε. Και η αξία της αναγνωρίζεται από όλους. Είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας. Μέσα από αυτήν παίρνουμε εμείς τα παιδιά στήριξη και αγάπη.
Η οικογένεια για τον καθένα μας είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε. Και η αξία της αναγνωρίζεται από όλους. Είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας. Μέσα από αυτήν παίρνουμε εμείς τα παιδιά στήριξη και αγάπη.
Με αφορμή την ημέρα αυτή λοιπόν, θα σας δείξουμε τα κείμενα τριών συμμαθητών μας που γράφουν για αυτή την αξία και το πόσο σημαντικό είναι να έχουμε κοντά μας τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Στέλιος Τ., Αντώνης Χ. ( Στ΄3)
Είναι γνωστό ότι το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Αυτό γίνεται στη δική μου οικογένεια. Έτσι αν έχω προβλήματα τα λέω στους γονείς μου. Την οικογένειά μου την αισθάνομαι σαν "φίλη". Είναι πολύ σημαντικό να τους λέμε την αλήθεια. Οι γονείς μου όταν είμαι στενοχωρημένη με βοηθάνε να βρω μια λύση. Είναι καλό να συζητάμε για θέματα που μας απασχολούν, γιατί έτσι θα νιώσουμε καλύτερα.
Πιστεύω πως η οικογένεια είναι ανεκτίμητη, πολύτιμη και πρέπει να αγαπάμε όλα τα μέλη της. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και ξεχωριστή ... αυτό είναι πολύ ωραίο!
Ταμάρα Π. (Στ΄3)
Πριν από 6 χρόνια είχα έναν "κλασικό " αδελφικό καβγά με την αδερφή μου. Είχα εκνευριστεί τόσο που για τρεις ολόκληρες μέρες δεν της μιλούσα. Ώσπου αποφάσισα να συζητήσουμε το πρόβλημά μου οικογενειακώς. Το αποτέλεσμα; Να καταλάβω ότι η αδερφή μου αντέδρασε έτσι, γιατί απλά ήθελε να μείνει για λίγο μόνη της.
Πιστεύω τελικά πως το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι να είναι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε τα προβλήματά τους και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.
Πάνος Τσ. (Στ΄3)
Πριν τέσσερα χρόνια, έγινε κάτι που άλλαξε πραγματικά την οικογενειακή μας ηρεμία.
Πέθανε ο αγαπημένος μας προπάππους. ... Το απόγευμα έπαθε εγκεφαλικό. Οι γιατροί δεν του έδιναν ελπίδες. Εκείνο το απόγευμα ήρθε και η κόρη του να τον δει, η οποία του είχε υπερβολική αδυναμία. Προσπαθώντας να του μιλήσει έβαλε τα κλάματα και του φώναζε: " Μπαμπά, μου είπες ότι δε θα με στανοχωρήσεις και δε θα με κάνεις να κλάψω ποτέ... ". Δευτέρα πρωί έφυγε από τη ζωή, προκαλώντας σε όλους μας τεράστια απώλεια και θλίψη, επειδή ήταν ένας καλόκαρδος άνθρωπος. Η απουσία του είναι ακόμα αισθητή...
Νίκος Τσ. (Στ΄3)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου