Οι Τρεις Ιεράρχες

Στις 30 Ιανουαρίου γιορτάζει η Παιδεία, η Εκπαίδευση, τα Ελληνικά Γράμματα. Προστάτες της Παιδείας είναι οι Τρεις Ιεράρχες: ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Ναζιανζηνός. 

Το να γιορτάζονται από την Εκκλησία μας οι Τρεις Ιεράρχες αυτή την ημέρα ξεκίνησε τον 11ο αιώνα. Την εποχή εκείνη στους Χριστιανούς υπήρχε μια διαφωνία για το ποιος από τους Τρεις Ιεράρχες είναι ο πιο σπουδαίος. Επειδή η κατάσταση γινόταν επικίνδυνη, ο Μητροπολίτης Ευχαϊτών Ιωάννης ο Μαυρόπους έκανε πρόταση στους Χριστιανούς να γιορτάζουν στις 30 Ιανουαρίου και τους τρεις μαζί, σε μια κοινή γιορτή.

Κατερίνα Χ. (Στ3΄)

Ας γνωρίσουμε όμως τους Τρεις Ιεράρχες...


Μέγας Βασίλειος

Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε το 330 μ.Χ. στην Νεοκαισάρεια του Πόντου. Φοίτησε στις σχολές της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Σπούδασε Ρητορική*, Φιλοσοφία, Γεωμετρία, Αστρονομία, Ιατρική, Γραμματική κ.ά.

Επέστρεψε στην Καισάρεια το 366 μ.Χ., βαπτίσθηκε και ακολούθησε το Μοναχικό Βίο. Μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε σε μια έρημη περιοχή,στη Νεοκαισάρεια του Πόντου. Το 362 μ.Χ. χειροτονήθηκε* Διάκονος* και μετά Πρεσβύτερος*. Το 370 μ.Χ. έγινε επίσκοπος*. 

Το 368 μ.Χ. στην Καισάρεια βοηθούσε τους ανθρώπους, ίδρυσε φιλανθρωπικά ιδρύματα: φτωχοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία. Το νοσοκομείο που ίδρυσε η ¨Βασιλειάδα¨ ήταν το πιο οργανωμένο νοσοκομείο της εποχής εκείνης. 

Πέθανε στις 1 Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. σε ηλικία 49 ετών. Η γενναιοδωρία του θεωρείται η αιτία της ανταλλαγής των δώρων που κάνουμε στις 1 Ιανουαρίου κάθε χρόνο. Η Εκκλησία μας τον τιμά ως Άγιο.

*ρητορική: η τέχνη να πείθουμε κάποιον με το προφορικό και γραπτό λόγο
*χειροτονία: τελετή της εκκλησίας κατά την οποία κάποιος γίνεται ιερέας
*διάκονος: κατώτερο κληρικός
*πρεσβύτερος: ο παντρεμένος ιερέας
*επίσκοπος: ανώτερος κληρικός

Ιωάννα Κ., (Ε1΄)

Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Γεννήθηκε το 344 μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας. Από πολύ μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Τον μεγάλωσε η μητέρα του Ανθούσα. Σε ηλικία 20 ετών βαφτίστηκε Χριστιανός. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Αντιόχειας. Για 6 έτη ακολούθησε ασκητική ζωή όμως επειδή αρρώστησε γύρισε στην Αντιόχεια, όπου χειροτονήθηκε το 381 μ.Χ. Διάκονος και Πρεσβύτερος (ιερέας) το 386 μ.Χ. 

Επειδή ήταν καλός ρήτορας ονομάστηκε ¨Χρυσόστομος¨ (χρυσός + στόμα =αυτός που μιλάει ωραία). Το 397 μ.Χ. εκφώνησε τους 21 λόγους του ¨εις τους ανδριάντας¨. Σε αυτούς δίνει κουράγιο στους κατοίκους της Αντιόχειας που φοβόνταν την τιμωρία του Αυτοκράτορα γιατί είχαν καταστρέψει τους ανδριάντες* του. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ζούσε λιτά και φρόντιζε τους αρρώστους και τους φτωχούς.
Το 397 μ.Χ. έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Καθαιρέθηκε από Πατριάρχης επειδή διαφώνησε με τον αυτοκράτορα και εξορίστηκε στο Κουκουσόν της Αρμενίας. Πέθανε στο δρόμο στα Κομανά του Πόντου στις 14 Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ. 
Το 438 μ.Χ. η σορός* του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 13 Νοεμβρίου.


*ανδριάντας: ολόσωμο άγαλμα
*σορός: το πτώμα

Θεοδοσία Γκ. (Ε1΄)

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός γεννήθηκε το 328 μ.Χ. στο χωριά Αριανζό (κοντά στη Ναζιανζό). Ο πατέρας του ήταν Επίσκοπος Ναζιανζού και η μητέρα του ευσεβής Χριστιανή. Ο Γρηγόριος φοίτησε στις σχολές της Καισαρείας της Καππαδοκίας, της Καισαρείας Πόντου, στην Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια. 

Το 350 μ.Χ. πήγε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα Ρητορικής και Φιλολογίας. Στην Αθήνα έγινε καθηγητής και δίδαξε για 1-2 έτη. Επέστρεψε όμως στην πατρίδα του και εργάστηκε ο δάσκαλος ρητορικής (ρητοδιδάσκαλος). Βαφτίστηκε και έπειτα έγινε ερημίτης* στην έρημο κοντά στον Πόντο. 
Αργότερα γύρισε στη Ναζιανζό. Το 361-362 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και αργότερα Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης. Επειδή όμως αμφισβητήθηκε από τους Επισκόπους Αιγύπτου και Μακεδονίας παραιτήθηκε και επέστρεψε στην Αριανζό. Το 382 μ.Χ. πήγε στην Καισάρεια και εκφώνησε τον επιτάφιο* λόγο στο Μέγα Βασίλειο. 
Πέθανε το 391 μ.Χ. Η Εκκλησία για να τον τιμήσει του έδωσε την ονομασία Θεολόγος και τον έκανε Άγιο. 


*ερημίτης: αυτός που ζει μόνος του στην έρημο για θρησκευτικός λόγους
*επιτάφιος: λόγος που λέγεται κατά τη κηδεία κάποιου

Κλειώ Χρ. (Στ3΄)